از زمانی که یادم می یاد حافظه خوبی نداشتم. همه وسایلم رو جا می گذاشتم. شعر ها رو به زور حفظ می شدم و کلا انگیزه ای هم برای عوض کردن اوضاع نداشتم. اگرچه بهم گفته بودن هر چی کمتر از حافظه ام استفاده کنم اون هم شرور تر می شه ولی کاری نمی شد کرد چون عادت کرده بودم حافظه رو دور بزنم...
خیلی از شما دوستان احتمالا با این مشکل که نبود دکمه های minimize هست رو به رو شده اید و احتمالا راه حلش را هم پیدا کرده اید
اما از اون جا که هدف این وبلاگ پوشش دادن تمام مشکلاتی هست که من روزانه باهاشون رو به رو می شوم، راه حل به نسبت ساده ی این را هم می نویسم
مقدمه: این یک پست دو بخش دارد یکی جریان اینکه چطوری من هکر شدم هست و دومی معرفی یک توزیع با حال از لینوکس پس اگر فقط می خواهین با توزیع آشنا بشوید بخش دوم را بخوانید.
راستی شاید برای بعضی ها عنوان یکم گیج کننده باشد. منظور از توزیع، یک نسخه از سیستم عامل لینوکس هست که به صورت سفارشی شده درآمده و علت وحضی بودن هم خودتون در بخش معرفی می فهمید!
خشک شدن قلم، لخته شدن اشک ها، تاریک شدن دل ها وقایعی است که این روز ها دل های هم سالان مرا آزار می دهد. سرکوفت ها، تخریب های شخصیتی،نگاه های پر معنی، بریده شدن سر با پنبه، رایج ترین شکنجه های مدرسه است. تلاش برای پوچی، برای دل خوشی، رقابت های بی اساس برای بودن و برای ماندن، کار روزانه ی ماست.
ماندن کار روزانه ی ماست.
چند هفته ای هست که به طور تخصصی دارم روی debugging (اشکال زدایی نرم افزار ها) کار می کنم. در همین میان یکی از مشکلات عمده ای که داشتم دسترسی نداشتن به مقدار تمام متغییر ها در کد بود.
همون طور که می دانید IDE های مختلف یکی از ویژگی های مشترکی که دارند نشان دادن مقدار متغییر در هنگام اجرای نرم افزار هست. همچنین شما می توانید یک متغییر را به watch list خودتون اضافه کنید تا همیشه بتوانید مقدار اون متغییر را حالا چه به صورت ده دهی و چه به صورت دو دویی ببینید.
این پست فقط به نشونه قدردانی از آقای مانی منجمی، معلم بنده است. البته شاید زمان کمی را با ایشون سپری کرده باشم امااز ایشون چیز های زیادی را یادگرفتم.
این بار هم من یک مشکل (highlight کردن کد ها) برام پیش اومده بود که ایشون برای من حلش کردن